Ég var spurður að því um daginn af hverju ég rifist aldrei við konuna mína. Ég sagði viðkomandi frá brúðkaupsferðinni okkar til Skagafjarðar. Við fórum á gæsaveiðar. Fórum á hestum. Hesturinn hennar var eitthvað órólegur. Henti henni af baki. Hún gekk rólega til hans, strauk honum blíðlega og sagði; Allt í lagi, þetta var í fyrsta skipti. Fór aftur á bak og við riðum saman í 15-20 mínútur þegar hesturinn hennar rís skyndilega upp á afturlappirnar með þeim afleiðingum að hún datt aftur af baki. Salíróleg labbar hún að hestinum og segir blíðlega, allt í lagi, strýkur honum um hökuna og bætir við; þetta er bara í annað skiptið. Þegar hesturinn henti henni af baki í þriðja skiptið, brosti hún bara, tók byssuna og skaut hann. Ég varð skelfingu lostinn og sagði, Ertu fokking geðveik??? Hún horfði eggjandi augum á mig, brosti undurblítt og sagði; Allt í lagi, þetta var í fyrsta skipti....