demokritos skrifaði:Bitcoin er verðmætt einungis vegna þess að fólk hefur von um að geta selt það síðar, algjörlega óháð því hvort að það hafi eitthvað "undirliggjandi verðmæti." Rétt eins og gull, rétt eins og demantar, rétt eins og sjaldgæf frímerki og rétt eins og pókemon spil. Ef einhver er hagfræðingur og neitar því að hlutir geti haft verðgildi án einhvers meints "notagildis" þá ætti hann að finna sér eitthvað betra að gera.
Ég er ekki sammála því að það að líkja Bitcoin við gull, demanta eða sjaldgæfa safngripi sé góð röksemdarfærsla fyrir því að hækkun á verði Bitcoin sé ekki bóla.
Gull hefur hagnýta not, það er notað í skartgripi og til skreytingar. Ásamt þeirri staðreynd að gull er mjög sjaldgæft frumefni gerir það gull verðmætt. En athugaðu að þótt að gull sé verðmætt þá felur það ekki í sér neina verðmætasköpun og hækkar því ekki í verði. Þú getur skoðað
graf yfir verði á gulli yfir hundruðir ára, og verðgildið er alltaf meir eða minna hið sama. Á þessum sama tíma myndi vísitölusjóður upp á 5% yfir verðbólgu á ári vera búinn að hækka um 2,8 miljón prósent (þ.e. 28.000-föld hækkun). Það væri kannski hægt að segja að Bitcoin ætti líka að hafa verðgildi vegna hagnýtra nota (kaupa skotvopn og ólögleg vímuefni á netinu) ásamt því að vera sjaldgæf (vegna þess hvernig hún er búin til). En það myndi ekki þýða að Bitcoin ætti að hækka, ekkert frekar en gull.
Demantar eru svipaðir gulli. Í rauninni ættu þeir ekki að vera það þar sem það er tiltölulega auðvelt að búa til demanta. En neytendum finnst ekki tilbúnir demantar jafn aðlaðandi og grafnir demantar, þannig grafnir demantar halda ennþá verðgildi. En aftur þá hækka demantar ekki í verði vegna þess að þeir fela ekki í sér eign á verðmætaskapandi starfsemi.
Sjaldgæfir safngripir eru svipaðir að því leyti að þeir eru augljóslega sjaldgæfir, og eru hagnýtir að því leyti að þeir sem safna t.d. frímerkjum hafa ánægju af því að eiga frímerkin. Engin fjárfestir í frímerkjum nema hann hafi áhuga á þeim. Og aftur þá hækka ekki safngripir í verði umfram verðbólgu nema annað hvort framboð minnkar (t.d. ákveðið frímerki hættir í framleiðslu) eða eftirspurn eykst (einhver listamaður verður vinsælli og verkin hans því eftirsóttari).